واقعیت افزوده 

واقعیت افزوده AR  یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با بر) است، که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه می‌کند.

این عناصر بر اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط سنسورهای ورودی مانند صدا، ، تصاویر گرافیکی یا داده‌های ج.پی.اس می‌باشد ایجاد می‌شود.

در واقعیت افزوده ، عناصر معمولا به صورت بی‌د اضافه شده و مرتبط با عناصر محیطی می‌باشد، مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون.

با کمک پیشرفتهٔ واقعیت افزوده (برای مثال افزودن قابلیت بینایی کامپیوتری و تشخیص اشیاء) می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد.

همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی قرار داد.

واقعیت افزوده AUGMENTED REALITY

ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

با استفاده از واقعیت مجازی می‌توان اطلاعات کاملی در مورد بناهای تاریخی و موزه‌ها در حین بازدید از انها گرفت و به علاوه عکسی‌های سایر بازدیدکننده‌ها را هم مرور کرد.

کافی است گوشی‌تان را به سمت محل مورد نظر بگیرید.

علاوه بر این گیم‌های مبتنی بر واقعیت افزوده هم ساخته شده‌‌اند. اما واقعیت افزوده می‌تواند کاربردهای جدی‌تری هم داشته باشد، فکر کنید که که یک خلبان هواپیمای جنگی یا یک سرباز روی عینکی که به چشم دارد، آخرین اطلاعات لازم را در مورد میدان جنگ بگیرد .

برای مثال:

یک پزشک حین جراحی، بتواند تصاویر و اطلاعات مربوط به عکس‌های اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا ام.آر.ای را درست روی پیکر بیمار خود مشاهده کند “ردی” بنیانگذار “اپتیمال” می گوید که واقعیت افزوده هنوز به طور کامل به پتانسیل های خود نرسیده است و این به خاطر فقدان قابلیت ردیابی و نقشه سازی از دنیای واقعی است.

اما با بهبود سخت افزارها و الگوریتم های دید کامپیوتری، دوربین ها در آینده تبدیل به مهمترین سنسور و مکانیزم ورودی برای تمامی محاسبات خواهند شد.

بازاریابی

Augmented Reality تکنولوژِی واقعیت افزوده

مطلب مرتبط :  

5/5 - (1 امتیاز)

ارسال پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *